„Pytanie na śniadanie” przestało zapraszać podróżnika Michała Cessanisa, bo jest gejem. „Podłość i nieporozumienie”

Czasami jak idę ulicą i widzę niektóre ryje, to też we mnie, gdzieś głęboko, w głębokich ośrodkach mózgu, jest takie poczucie, że chciałbym im przywalić fangę w nos. Za sam wygląd. Ale potem się uspokajam, każdy ma prawo do życia, jak chce i każdy może wyglądać jak chce. Nawet te łysole pseudopatriotyczne czy Gwitowa ze swoją nadwagą. Chce to ma. Mnie nic do tego.

Żebyśmy się dobrze zrozumieli: nie uważam się za homofoba (chociaż może nim jestem?!), jednak gdy patrzę na to zdjęcie, czuje lekki wstręt. Ten wstręt jest niżej, w bardziej pierwotnych ośrodkach mózgu niż sięga moja władza. Ten wstręt jest w emocjach. Czy można mnie za to winić?

Odpowiedź na pytanie czy można Cię winić jest prosta. Oczywiście tak. Umiejętność nie ulegania najniższym instynktom różni nas od zwierząt. Tolerancja jest rzeczą ludzką. Wobec wszystkiego i wszystkich, którzy wyglądają, myślą czy czują inaczej niż my. Każdy powinen być tego nauczony. A zatem tak, można Cię winić. Ciebie, Twoich rodziców, szkołę, kościół...

boze tot to zywy syfilis ludzie jak mozecie podawac im reke bojkotowac to szambo bierze na wymioty

Panie Michale, zrobił Pan to zdjęcie po coś. No więc teraz doświadcza Pan tego "coś". Przykro mi, że Pana źle potraktowano, ale chyba sam Pan chciał sprawdzić, jak daleko da się przesunąć granicę...

Żebyśmy się dobrze zrozumieli: nie uważam się za homofoba (chociaż może nim jestem?!), jednak gdy patrzę na to zdjęcie, czuje lekki wstręt. Ten wstręt jest niżej, w bardziej pierwotnych ośrodkach mózgu niż sięga moja władza. Ten wstręt jest w emocjach. Czy można mnie za to winić?

Można i trzeba, jeśli uważasz się za człowieka cywilizowanego.