Polskie Radio dramatycznie traci słuchaczy. „Dobra zmiana przyspieszyła ten proces”
Głównie rozgłośnie publicznego radia - Jedynka i Trójka - z miesiąca na miesiąc notują coraz gorsze wyniki słuchalności. - Wraz z rozwojem komercyjnych rozgłośni na nowo nie określono charakteru, formuły Polskiego Radia. Przez lata nie stworzono nowoczesnej przeciwwagi do znakomicie rozwijających się Radia Zet czy RMF FM. W niektórych pasmach czas zatrzymał się 30 lat temu - oceniają eksperci pytani przez portal Wirtualnemedia.pl. Jak dodają czarno widzą przyszłość publicznego nadawcy.
Dołącz do dyskusji: Polskie Radio dramatycznie traci słuchaczy. „Dobra zmiana przyspieszyła ten proces”
Ktoś wam płaci za te kłamstwa w Moskwie? wystarczy kliknąć i przeczytać:
Michał Mońko, dziennikarz radiowy, prasowy i telewizyjny, scenarzysta filmowy i nauczyciel akademicki. Ukończył dwa kierunki studiów uniwersyteckich (UW), a także studia w łódzkiej szkole filmowej. Specjalizował się w historii dyplomacji polsko – tureckiej, pedagogice mediów i scenariopisarstwie.
Ostatnio kierował Oddziałem Warszawskim „Gazety Obywatelskiej”, wydawanej przez Solidarność Walczącą. Poprzednio był szefem Redakcji Informacji w Informacyjnej Agencji Radiowej Polskiego Radia.
Od połowy lat siedemdziesiątych do stanu wojennego etatowy reportażysta w tygodniku „Kultura”. Jednocześnie współpracuje z Redakcją Społeczną TVP i z Dyrekcją Programową PR. Stale pisze w „Literaturze”, w „Kontrastach” i w „Odrze”.
W sierpniu 1980 wspomaga strajk na Wybrzeżu, następnie zakłada Solidarność Dziennikarzy. W stanie wojennym, decyzją Sztabu Informacyjno – Propagandowego KC PZPR, pozbawiony prawa wykonywania pracy umysłowej.
W roku 1988 ponownie zakłada Solidarność Dziennikarzy. W nowej Polsce dwukrotnie jest sekretarzem SDP i przewodniczący SDP TVP, także rotacyjnym przewodniczącym pierwszej Komisji Etycznej TVP.
Od roku 1989 związany etatowo z Telewizją Polską, równocześnie współpracuje z „Odrą” i z „Nowym Światem”. Kieruje „Wiadomościami”, następnie jest reportażystą i szefem Zespołu Scenariuszowego TVP. Wykłada media i marketing na KUL-u, na Uniwersytecie Kardynała, w Wyższej Szkole Bankowej w Toruniu.
Po roku 1992 kieruje Redakcją Publicystyki w Programie II TVP. Jest ekspertem Sejmu i Senatu, recenzuje sprawozdania KRRiT, pisze ekspertyzy, m.in.: „Telewizja i radio publiczne na przykładzie Niemiec, Wielkiej Brytanii, Kanady, Austrii, Japonii, Francji, Stanów Zjednoczonych”.
Po roku 2002 jest członkiem Rady Konsultacyjnej ds. Mediów przy Urzędzie Integracji Europejskiej.
Laureat 70 czołowych nagród dziennikarskich, w tym 45 pierwszych. Odznaczony orderem Polonia Restituta i odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej. Należy do SDP i do SWS. W przeszłości należał do PTE i do SFP.
Mieszka w Warszawie i w Krasnej opodal Białej Podlaskiej, lubi muzykę klasyczną, Turcję i Podlasie.