Wirtualne Media

Średniowieczne pieśni, arie operowe, rockowe hity, muzyka rozrywkowa i elektroniczna zabrzmiały 4 grudnia 2012 r. z balkonów i wież toruńskich zabytków, skapanych w tęczowym świetle. Tak Toruń uczcił 15-lecie wpisania starówki na Listę UNESCO.

Bajkowo wyglądała tego wieczora iluminacja Ratusza Staromiejskiego, Dworu Artusa, Domu Harcerza i kamienic wokół pomnika Kopernika. Budynki na przemian przybierały barwy czerwone, zielone, żółte, niebieskie i purpurowe, co teatralnie eksponowało ich dekoracyjne elewacje. W tej scenerii zaprezentowali się toruńscy muzycy i narrator (Piotr Majewski), który snuł opowieści o iluminowanych obiektach i związanych z nimi postaciach historycznych. Była więc mowa o ratuszu, kamienicy, na której dziś stoi PDT - domniemanym miejscu urodzenia Mikołaja Kopernika, Dworze Artusa, domu narożnym przy ulicy Żeglarskiej, pałacu Meissnera i kościele św. Ducha. Po każdej z tych opowieści w tle danego zabytku (na balkonie, wieży, dachu lub w oknie) pojawiał się artysta, który wykonywał utwór reprezentujący inny gatunek muzyczny.

Usłyszeliśmy "Odę do radości" w wykonaniu Chóru Akademickiego UMK na tle kościoła św. Ducha, rockowe przeboje w wykonaniu toruńskiego gitarzysty Zwierzaka z balkonu nad ulicą Żeglarską, Adama Struga śpiewającego średniowieczne pieśni z wieży ratuszowej, operowe przeboje z balkonu Dworu Artusa w wykonaniu Agnieszki Olszewskiej i Wiesława Raczkowskiego, Małą Rewię z balkonu Domu Harcerza oraz kompozycję elektroniczną didżeja Juliusza Packa z dachu PDT. Każdą z prezentacji poprzedzało energetyczne bicie bębnów grupy Lombellico del Mondo.

Wydarzenie, które zwieńczyło Toruński Rok Zabytków, zorganizowały Toruńska Agenda Kulturalna przez Urząd Miasta Torunia.

4 grudnia 1997 roku, podczas XXI plenarnej sesji Komitetu Dziedzictwa Światowego UNESCO w Neapolu, zapadła decyzja o wpisaniu Zespołu Staromiejskiego Torunia na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO. Kryteria, na podstawie których możliwe jest określenie uniwersalnych wartości proponowanych zabytków, a w konsekwencji ich zaliczenie do Światowego Dziedzictwa wyznacza Konwencja paryska z 1972 roku. W przypadku Torunia najważniejsze były dwa kryteria: "wpływ obiektów na dalszy rozwój architektury" oraz fakt, że wpisane na listę UNESCO obiekty "stanowią wybitne dzieła ilustrujące okres historyczny".