Piotr Metz wróci do Trójki, ale po przeprosinach dla Marka Niedźwieckiego, Bartosza Gila i Heleny Wachowicz. Kuba Strzyczkowski ma kłopot z Mirosławem Rogalskim

Wenezuelska mdła telenowela. Ricardo wróci ale jak Don Gonzalez przeprosi Manuela....

Bym sie zdziwil jesli rogalski odejdzie. Nawet jesti tak, to na zastepce dadza jakiegos betona i tak. Bo taki jest mechanizm: obiecuja ci wszystko ale potem przychodzi do realizacji i wtedy zaczynaja sie schody. A gosc jest juz dyrektorem, chwycil haczyk.

Trzeba być niezłym frajerem, żeby wierzyć w to mydlenie oczu, że taki Mann, Niedźwiecki czy Metz zostali tak długo, bo im zależało na muzyce. Hahaha. Zostali, bo chcieli przeczekać i może załapać się na jakiś stołek redaktora lub zastępcy. To, co wyprawia obecnie Mann dobitnie świadczy o jego wybujałym ego oraz parciu na stołek. Swoją drogą facet wspina się na Mount Everest żenady tymi swoimi występami. Widać i czuć niedowartościowanie i zgorzknienie na kilometr. Z samego oświadczenia Gila można wywnioskować, że liczenie głosów było, delikatnie rzecz ujmując, mętne. Inna sprawa, że politruk Kowalczewski dostał prikaz (kto wie, czy czasem nie od samego Kaczyńskiego) i potem brnął dalej w swoją czołobitność. Pani prezes na pierwszy rzut oka wygląda na osobę mało kompetentną i zadufaną w sobie. Strzyczkowskiemu życzę jak najlepiej, bo w przeciwieństwie do narracji lansowanej przez środowisko GW, onety, tefałeny, on nie jest i nie był adwokatem partii rządzącej. Jako jedna z niewielu osób w tej stacji nie ujawniał swoich poglądów w audycjach, zawsze był bezstronny. Cieszy mnie, że została pani Aleksandra K. i Ciemna Strona Mocy (może tatę również się uda przekonać do powrotu). Natomiast panowie Metz, Niedźwiecki, Stelmach łaski nie robią. Wylansowali jakiś pseudo artystów w ostatnich latach w typie Organków, Podsiadłów, Zalewskich, twórczość których sprowadza się do kopiuj/wklej. To już nie są czasy kaset magnetofonowych i kompaktów CD dla wybranych, ale czasy internetu i wszechobecnego dostępu do muzyki. Ludzie chcą rozszerzać horyzonty muzyczne o nowych niszowych artystów, a nie słuchać w kółko tego samego.